زندگی جاریست...

لیلی روی تخت اتاقش دراز کشیده و قلبش حسابی تالاپ و تولوپ می کنه و منتظر شنیدن حرفهای مجنونه.

مجنون گوشی تلفن در دست داره به خودش جرأت گفتن میده.

بالاخره با کلی مکث و تته پته به لیلی ابراز عشق میکنه و بهش میگه که دختر رویاهاش و اونی که مجنونش کرده خود خودشه .

لیلی که سعی میکنه ارام باشه این عشق رو می پذیره. 

13اسفند 89

مجنون توی دستشویی داره سیفون زیر سینگ آشپزخونه رو میشوره .

 واااای چه کثافتی!!!

کنجد روی مبل خوابیده.

لیلی با تیپ کوزت خانواده میاد دم دستشویی و می گه :

« عزیزم 13 اسفندت مبارک»

و زندگی جاریست...!

پی نوشت :

اولا که تقصیر من نیست که امسال 13 اسفند افتاده به جمعه و این تنها روزیه که من می تونم مجنون خان رو گیر بیارم  تا با هم خونمون رو تکونی بدیم. لازم به ذکره که برف و سرما بالاخره ما رو مجبور کرد که توی خونه بمونیم و کمی هم به کارامون برسیم وگرنه مگه ما میتونیم روز تعطیل تو خونه بند بشیم.این هم به یمن حضور گل پسریه که میترسیم سرما بخوره وگرنه ما عمرا کم نمیاوردیم.

دوما وقتی این رو گفتم جفتی با هم زدیم زیر خنده و مجنون خان گفت که اما این کجا و ان کجا ؟؟؟؟ منم گفتم خوب اینم شیرینه دیگه... گفت شستن سیفون شیرینه؟؟؟  گفتم نه اینکه داریم با هم خونه تکونی میکنیم و پسرمون هم اونجا با ارامش خوابیده و برف هم میباره.

سوما ما دیشب رفتیم تولد احسان جون پسر دایی محمدکیان . و ایشالا بعدا از گل پسری عکس هم میذاریم . این رو گفتم که بعضی ها نگن که عکس کو و ما عکس میخوایم یالا...(قابل توجه عمه سهیلا جون)

راستی یه خبر مهم رو یادم رفت بگم .... نیایش زهرای گل من ، دختر افسانه جون دوست عزیز و نازنین من هم روز 4 اسفند قدم رنجه کرد و پا به این دنیا گذاشت. تولدت مبارک گل دختر قشنگم.